Doskonały świat? Czy taki istnieje? Amerykański dramat z 1993 roku w reżyserii Clinta Eastwooda to film, który ukazuje nie tylko relacje międzyludzkie. Pod sensacyjną historią pościgu uciekiniera i siedmioletniego chłopca, kryje się tęsknota za lepszą Ameryką, której siłę jeszcze do tak niedawna stanowiła wiara w prawdziwe wartości.
Butch Haynes, w którego rolę w filmie wcielił się Kevin Costner, wraz ze współwięźniem Terrym, ucieka z zakładu karnego. Podczas przypadkowego wtargnięcia do mieszkania pewnej przestraszonej rodziny, porywają zakładnika - siedmioletniego Phillipa. Obłudny, cwaniakowaty Terry krzywdzi chłopca. Butch zabija współwięźnia oraz wraz z Phillipem kontynuuje dalszą ucieczkę. Chłopiec zaczyna darzyć go dużą sympatią. Mimo, że kilkukrotnie ma możliwość ucieczki, nie korzysta z sytuacji i pozostaje ze swoim porywaczem, który ucieka z nim w kierunku granicy. Podąża za nimi policja ze strażnikiem Teksasu Redem Garnettem (Clint Eastwood) na czele. Grupa pościgowa za wszelką cenę pragnie schwytać Butcha żywego.
Twórca filmu wyraźnie zarysował zależność występującą pomiędzy porywaczem a ofiarą. Na tle pościgu, dostrzegamy silną więź pomiędzy kryminalistą a porwanym. Phillip pod wpływem Butcha doznaje pewnego rodzaju przemiany. Towarzyszą mu ambiwalentne odczucia; z jednej strony zdaje sobie sprawę ze swojej bezradności. Z drugiej zaś Butch wprowadza go w świat, w którym czuje się wewnętrznie silniejszy i wolny. Chłopcu kilka razy nadarzyła się okazja do ucieczki. Mimo to pozostał przy swoim porywaczu. Niechęć do więźnia została wyparta, a na jej miejsce wstąpiła sympatia i zaufanie.
Zarówno Haynesa jak i chłopca mimo różnic kulturowych, wiele łączy. Obydwoje są inni. Butch łamie prawo, żyje przeciwko normom społecznym, podobnie chłopiec mimo wyznaniowych pobudek łamie dotychczas mu znane zasady. Dodatkowo obydwoje odczuwają głęboką tęsknotę za swoimi ojcami. Chłopiec nawet po części próbuje go odnaleźć właśnie w Butchu, który jest dla niego pewnego rodzaju autorytetem. To właśnie on wprowadził go w nieznany świat, w którym obowiązywały inne niż dotychczas mu znane reguły.
Mnie osobiście ujął sposób przedstawienia przez Clinta Eastwooda niektórych akcji w filmie. Scena, w której widzimy leżącego na łące Butcha pojawia się zarówno na wstępie jak i na końcu filmu co od strony kompozycyjnej nadaje jemu klamrową budowę. W punkcie kulminacyjnym twórca kapitalnie ukazał dylemat chłopca, który pragnął wrócić do matki, a z drugiej strony bał się o Butcha i chciał z nim pozostać. Dodatkowo odejście od Butcha w jego odczuciu mogło oznaczać powrót do sposobu życia, który go ogranicza, bo przecież ponownie nie będzie mógł w nim jeść waty cukrowej oraz uczestniczyć w Halloween.
Twórca z doskonałym wyczuciem ukazuje relacje międzyludzkie. Dodatkowo przedstawia pozornie złego kryminalistę Butcha jako osobę skrywającą w sobie duże pokłady wrażliwości. Osobiście uważam ,,Doskonały świat’’ za najlepszy film w dorobku reżyserskim Clinta Eastwooda. Obraz, bynajmniej w moim odczuciu, zdaje się być wyrazem tęsknoty reżysera za idealnym światem oraz pogardą wobec jego zepsucia.
Autor: Tamara Panieczko
