Willa, jacht, luksusowy samochód - to materialne dobra o jakich marzy niejeden z nas. Jednak jak wiadomo nadmiar pieniędzy często zaburza właściwą hierarchię wartości prowadząc niekiedy do patologicznych zachowań. Ten biograficzny film, w reżyserii Martina Scorsesa, przedstawia powszechny problem wzbogacania się poprzez bazowanie na naiwności innych. Jordan Belfort - makler, finansista, budując swoją karierę na krzywdzie innych, wspiął się na wyżyny biznesu.
Główny bohater Jordan Belfort (Leonardo DiCaprio) założył, zajmującą się usługami maklerskimi, firmę o nazwie Stratton Oakmont. Rozrastające się w błyskawicznym tempie przedsiębiorstwo, szybko zaczęło odnosić sukcesy. Wkrótce stało się największym w Stanach Zjednoczonych podmiotem zajmującym się obrotem pozagiełdowym. Jordan Belfort, giełdowy makler, zarobił miliony na finansowych oszustwach.
Skrajne emocje wywołuje historia człowieka początkującego od sprzedawania lodów. Belfort to finansista, który wspiął się na wyżyny maklerstwa i stał się milionerem. Silna determinacja oraz chęć posiadania więcej od przeciętnego człowieka, doprowadziła go do osiągnięcia sukcesu komercyjnego. Sukces ten spowodował poczucie bezkarności. Pieniądze stały się dla niego przepustką do innego, bardziej luksusowego świata, w którym wyznawanie prawdziwych wartości takich jak lojalność czy uczciwość, zdaje się być wręcz naiwne. Życie w bezwzględnym świecie finansów zaburza właściwe postrzeganie świata. Zdrada żony w środowisku Belforta, zdaje się być czymś na porządku dziennym.
Twórca filmu porusza kontrowersyjny temat, przedstawia powszechny problem wzbogacania się na cudzej krzywdzie. Szybka kariera zawodowa otworzyła głównemu bohaterowi drzwi do luksusowego, przesiąkniętego egoizmem i cwaniactwem świata, w którym dominuje chęć posiadania i znaczący są tylko ludzie zamożni. Widziany na ekranie świat pieniądza przypomina nieco królestwo zwierząt w rui, które w odróżnieni od znaczniej rozwiniętych intelektualnie istot, nie mają w sobie pewnych zahamowań. Walczą jednak zbyt drapieżnie i zbyt nieprzemyślanie.
Zachowania Belforta mają dość dychotomiczny charakter. Z jednej strony jest on pędzącym, ironizującym ze świata i biednych ludzi zwycięzcą, bo przecież jeżeli chodzi o dobra materialne, miał wszystko czego pragnął. Z drugiej zaś strony jest płaczącą po cichu ofiarą losu. Ten mający wszystko władca, spada w dół.
Jestem przeświadczona o przesadzonym szumie jaki powstał wokół tego filmu. Jest on dobry ale nieoszałamiający czy też zaskakujący. Towarzyszy mi przekonanie o zbytnim jego przereklamowaniu. Dodatkowo zbyt daleko idącym poczynaniem zdaje się jego nominacja do Oscara. Widziałam wiele filmów o podobnej konwencji. Fabuła jest dość tendencyjna. Niektóre sceny są bardzo przewidywalne jednak czego innego można się spodziewać po filmie biograficznym, opartym na autentycznych wydarzeniach. Spodobała mi się stale towarzysząca filmowi ironia jaką operował twórca.
Reżyser obrał dość odważny sposób przedstawienia poszczególnych scen w filmie. Niekiedy jest on niezwykle obsceniczny i wulgarny. Ostre, pobudzające zmysły, przesiąknięte seksem bez zahamowań sceny ukazujące orgie nadały jemu tempo.
Reżyser słabo uwydatnił sens filmu wyrażający się w krytyce tak konsumpcyjnego stylu życia. Oglądając film widz może pomyśleć, że jest on promocją wyuzdania, braku moralności, materializmu, a nie jego krytyką. Dlatego też tak istotne jest, że twórca pod koniec filmu obnaża nam człowieka, który mimo posiadania bardzo wielu dóbr materialnych, poniósł klęskę. W świetle prawa jest na przegranej pozycji. Mimo, iż miał wszystko, spodlił się.
Scorsese obrazuje upadek moralny człowieka, który przecież w odróżnieniu od istot mniej rozumnych takich jak zwierzęta, powinien w życiu mieć pewne wartości i w pewnych kwestiach wyczuwać granice. Film przedstawia jak chęć wzbogacania się, chciwość, wyrachowanie, prowadzą do wyniszczenia duchowego oraz poniesienia klęski.
Autor: Tamara Panieczko
